Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Το Σχολείο μου!

Εδώ και μερικές εβδομάδες (αν μετράω καλά τον χρόνο) πάω κι εγώ επιτέλους σχολείο! Και πρέπει να σας πώ, ότι είμαι πάρα πάρα πολύ χαρούμενη! Δεν ξέρω απο πού να ξεκινήσω!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή!
Είμαι πάρα πολύ τυχερή, γιατί στην τάξη είμαστε μόνο 4 παιδάκια και έχουμε 4 δασκάλες! Το ακόμα καλύτερο είναι, ότι οι άλλοι 3 συμμαθητές μου είναι αγόρια!! Βασίλισσα είμαι!!!!

Οι δασκάλες μας είναι πάρα πολύ καλές, αν και οι 2 είναι μάλλον λίγο διαφορετικές απο εμάς.. Νομίζω ότι αυτές ακούνε, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη, γιατί μια χαρά συννενοούνται μαζί μας! Τέλοσπαντων, θα το διερευνήσω το θέμα και όταν έχω νέα θα σας ενημερώσω!

Το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν πήγαμε στο σχολείο, ήταν να συστηθούμε. Τα ονόματα δόθηκαν, σύμφωνα με ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει ο καθένας μας!! Νιώθω λοιπόν, πολύ περήφανη να σας πώ, ότι το δικό μου όνομα σχετίζεται με το χαμόγελο μου!!!!!!

Αφου λοιπόν, συστηθήκαμε, το επόμενο πράγμα που κάναμε ήταν να ετοιμάσουμε το τετράδιο - ταυτότητα μας! Αυτό λοιπόν, είναι ένα τετράδιο, στο οποίο μπορούμε να γράφουμε ότι θέλουμε, να το παίρνουμε παντού και ακόμα και αν σκιστεί η δασκάλα είπε στην μαμά να μην με μαλώσει γιατί θα μου φτιάξουν άλλο!!! Αυτό μας είπανε θα είναι η ταυτότητα μας! Και να σας πώ την αλήθεια, μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί είναι κάτι εντελώς δικό μου! 
Στην πρώτη σελίδα, έχει φωτογραφία του σχολείου μου, στην δεύτερη έχει τις δασκάλες μου, στην τρίτη την αφεντιά μου (και όχι να το παινευτώ, είμαι ένα κουκλί!!) και απο εκεί και πέρα κάνω ότι θέλω! Όταν αξιωθεί η νονά μου να έρθει σπίτι και βγάλει φωτογραφιες θα σας τις δείξω!!!

Γενικά, περνάμε πάρα πολύ καλά, κάθε μέρα!! Παίζουμε παιχνίδια, χορεύουμε, αλλά και μαθαίνουμε καινούρια πράγματα! Καινούριες λέξεις, πώς να συννενοούμαστε με τους άλλους! Μια μέρα μας πήγανε και στην λαϊκή!! Και ήταν τέλεια! Ψωνίσαμε πολλά πράγματα!! Αυτό λένε θα μας βοηθήσει στην καθημερινότητά μας!
Υπάρχει όμως και ένα κακό με το σχολείο.... Το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου! Πάμε μόνο μέχρι την Παρασκευή! Σάββατο και Κυριακή δεν έχει σχολείο! Και πώς το κατάλαβα?? Ένα πρωί, σηκώθηκα (όπως κάνω πάντα) πρώτη απο όλους (ακόμα και απο τον μπαμπά!) και ετοιμάστηκα μόνη μου! Έπλυνα τα δόντια μου, φόρεσα τα ρούχα μου, ετοίμασα την τσάντα μου, και πήγα να ξυπνήσω την μαμά για να με πάει στο σχολείο! Και τότε εκείνη γύρισε με γουρλωμένα μάτια που ήμουν έτοιμη, και μου είπε ότι για δύο μέρες δεν θα πάμε σχολείο! Το τί κλάμα έριξα δεν περιγράφεται! Αλλά τελικά, αυτή την φορά δεν έπιασε το κόλπο! 
Μήπως ξέρετε πού μπορώ να κάνω αίτηση, για να μην κλείνει το σχολείο???

Και κάτι τελευταίο που πολύ με θυμώνει.. η χαζονονά μου, με λέει φυτό! Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω καθόλου σε τί μοιάζω με τις γλάστρες που έχει η μαμά στο μπαλκόνι!!!!!

Αυτά τα νέα μου λοιπόν!!!!!
Ελπίζω να καταλαβαίνεται τώρα για ποιόν λόγο χάθηκα τόσο καιρό!
Έχω διαβάσματα και δεν μπορώ!

Με σχολικούς χαιρετισμούς,

Αθηνά!


Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Ευχή #1

Να ακούς με την ψυχή σου.......

όσα δεν μπορείς να ακούσεις με τα αυτιά σου...

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Λόγια της Σιωπής

Σήμερα επιτέλους θα πάω να δω την μικρούλα μου, μετά απο σχεδόν έναν μήνα. Είμαι γαιδούρα το ξέρω, όμως έφυγα εγώ για διακοπές (εννοείται την είδα προτού φύγω), μετά έφυγαν οι κουμπάροι και μετά είχαν ετοιμασίες για τον χειμώνα (σχολεία, κολυμβητήρια, ζωγραφική, λογοθεραπευτές, γιατρούς...) και δεν βρίσκαμε τον απαιτούμενο χρόνο!
Σήμερα λοιπόν το απόγευμα, επιτέλους θα δώ το σκατούλι μου και είμαι σίγουρη ότι από αύριο θα έχω πολλά νέα της μικρής να σας γράψω. Χαζεύοντας λοιπόν, προηγούμενα μου πόστ, στην Διαμαντένια Προβλήτα  έπεσα πάνω στο πρώτο ποστ που είχα γράψει για την μικρούλα μου! Θεώρησα λοιπόν, ότι θα ήταν όμορφο να υπάρχει σε αυτό εδώ το ημερολόγιο, που έχουμε για εκείνη.
Σας παραθέτω λοιπόν εκείνη την ανάρτηση (κλίκ, όποιος θέλει να δει την original!) :

"Άλλη ανάρτηση ήθελα να κάνω, άλλη κάνω τελικά!!!

Αρχικά να σας πώ ότι περνάω τέλεια!!! Όλο βολτίτσες, γέλια, δάκρυα, νευράκια, συζητήσεις, όλα όσα δηλαδή απολαμβάνει κανείς όταν είναι με μεγάλες παρέες που αγαπάει και εκτιμάει!!
Σήμερα το πρωί, με περίμενε και μια ευχάριστη έκπληξη!!! Μήνυμα απο την κομπάρα να την πάρω αμέσως τηλέφωνο!!!! Και γέμισε η γραμμή Αθήνα-Μολάοι, δάκρυα και γέλια! Περηφάνια και συγκίνηση!

Οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν γνωρίζετε την ιστορία και για να καταλάβετε θα ήθελα με λίγα λόγια να σας την πώ...
Πέρυσι το καλοκαίρι βρέθηκα για ένα 3ήμερο στην Τήνο, για να βαφτίσω την Αθηνούλα μου! Ένα δεύτερο μου ξαδερφάκι, το οποίο γεννήθηκε με ένα σύνδρομο, το οποίο μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχει "δώσει" στο παιδάκι μας, είναι και η έλλειψη της ακοής..Η μικρούλα μου, απο το ένα αυτάκι δεν έχει καν τύμπανο αλλά ούτε και πτερύγιο, ενώ απο το άλλο το τύμπανο δεν λειτουργεί σχεδόν καθόλου.. Μας έχουν πεί οι γιατροί που την παρακολουθούν ότι η μόνη ένταση ήχουν που μπορεί να ακούσεις είναι αυτή του τρένου πάνω στις ράγες, αν είναι ακριβώς δίπλα! Όπως αντιλαμβάνεστε εφόσων δεν ακούει σχεδόν καθόλου, δεν μπορεί και να μιλήσει... Εντάσσεται λοιπόν στην ομάδα των κωφάλαλων..

Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσουμε και για τους γονείς της εξακολουθεί να είναι δύσκολο, διότι το παιδάκι έχει αρκετά προβλήματα υγείας και τρέχουν κάθε μέρα σε γιατρούς, λογοθεραπευτές και γενικότερα έχουν κάνει το Παίδων δεύτερο τους σπίτι..

Τελικά όμως η ζωή πάντα ανταμοίβει τους δυνατούς ανθρώπους και την θέληση για ζωή! Και επειδή η Αθηνούλα μου, είναι το πιο δυνατό παιδάκι του κόσμου,βρίσκει τρόπους να μας δείχνει ότι είναι καλά και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα!

Ο μόνος τρόπος επικοιωνίας με την μικρή είναι η νοηματική.. Επειδή όμως ακόμα παραείναι μικρούλα (3,5 ετών) έχουμε αναπτύξει μαζί της μια άτυπη μορφή νοηματικής με νοήματα που μπορεί να αντιληφθεί το μυαλουδάκι της!

Ε λοιπόν...τα δικά της λόγια, ο δικός της τρόπος, είναι πολύ πιο εκφραστικός απο οποιαδήποτε άλλη λέξη!
 
Όταν θέλει να σου πεί σ'αγαπάω, σφίγγει τα χεράκια της γύρω απο το ευατό της σαν να σε παίρνει αγκαλιά και σου χαρίζει ένα υπέροχο ξεδοντιάρικο χαμόγελο!
 
Όταν θέλει να δείξει ότι είναι χαρούμενη για κάτι, χτυπάει παλαμάκια, γελάει δυνατά και χοροπηδάει!!
 
Όταν θυμώνει χτυπάει με δύναμη τα ποδαράκια της στο πάτωμα και κουνάει αρνητικά την κεφάλα της!!!

Κάτι το οποίο επίσης μου κάνει πολύ εντύπωση, είναι το πώς έχει βρεί για όλους ένα χαρακτηριστικό, για να μπορεί να κάνει κατανοητό σε ποιούς αναφέρεται!
Όταν θέλει να πεί "η μαμά μου", κάνει το στοματάκι της σαν να βυζαίνει!!!
Όταν θέλει να πεί "ο μπαμπάς μου", βάζει τα χεράκια της στο πρόσωπο της και παριστάνει ότι ξυρίζεται!!
Έχει βρεί για όλους κάτι...

Και σήμερα η κομπάρα, με πήρε να μου πεί ότι το πρωί με ζητούσε! Και πώς το κατάλαβε???
Έδειχνε έναν κοντό άνθρωπο με μπούκλες!!!! χαχαχαχαχαχα!!! Εγώ είμαι αυτή, γιατί όταν της είπε, την νονά ζητάς, εκείνη έγνεψε το κεφαλάκι της θετικά και χτύπησε παλαμάκια!!!
 
Τότε ήταν που εγώ άρχισα να κλαίω, να γελάω και να νιώθω τόσο πολύ περήφανη για την μικρή μου Αθηνούλα!!!!!
Νιώθω τόσο περήφανη για το σκατούλι μου και τελικά νομίζω ότι τα λόγια της σιωπής μπορούν να εκφράσουν πολύ καλύτερα απο την οποιαδήποτε λέξη κι αν χρησιμοποιήσεις!!!!!!

 (εδώ υπάρχει το τραγούδι "Λόγια της Σιωπής", απο την Ελένη Πέτα, αλλά επειδή η ανάρτηση αυτή ανεβαίνει απο το γραφείο, δεν έχω πρόσβαση στο Youtube!)

Ψυχούλα μου, σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο γλυκιά και να μας γεμίζεις με τόσο όμορφα συναισθήματα!!!!!! "

Καλό απόγευμα να έχετε όλοι και υπόσχομαι να επιστρέψω σύντομα με τα νέα της Αθηνούλας μου!!!!!

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Καλοκαιρινές Αποδράσεις!

Αν και έχω πολλά νεύρα με την νονά μου που με έχει αφήσει τόσο καιρό χωρίς να με δεί, λέω να την συγχωρέσω επειδή εκείνη δουλεύει (έτσι λέει στον κόσμο, εγώ ξέρω ότι λιώνει στα παιχνίδια όλη μέρα!) και εγώ ακόμα κάνω τις διακοπές μου!! Να μην θυμηθώ το γεγονός ότι έχει αφήσει το φαν κλαμπ μου χωρίς νέα μου και νευριάσω περισσότερο! Ευτυχώς υπάρχει ένας καλός άνθρωπος, ένας συνάδελφος της απο την δουλειά, ( ο οποίος της θύμισε ότι έχει καιρό να ασχοληθεί με το ηλεκτρονικό μου σπιτάκι, κι ελπίζω σύντομα να εμφανιστεί και να σας γράψει!)

Έχω πάρα πολλά νέα να σας πώ, γι'αυτό θα ξεκινήσω αμέσως!
Είμαι εδώ και δύο εβδομάδες διακοπές!! Περνάω τέλεια!!

Πρώτα πήγαμε στο Μαυροβούνι, στο Γύθειο.. Βασικά δεν κατάλαβα γιατί το λένε έτσι, ούτε ένα μαύρο βουνό δεν είδα, αλλά πλέον έχω εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να καταλάβω πώς σκεφτόσαστε εσείς οι μεγάλοι! Τελοσπάντων, πέρασα πάρα πολύ καλά, αμέ!!! Έκανα τα μπάνια μου, ήπια τους χυμούς μου δίπλα στην παραλία, έκανα και τις γνωριμίες μου! Μα τι μαναράκια κυκλοφορούνε στις παραλίες, δεν μπορώ να σας το περιγράψω! Έβγαζα κι εγώ λοιπόν την κορμάρα κάθε μέρα έξω και έβλεπα τον έναν μετά τον άλλον να πέφτουνε στα πόδια μου! Και να σημειώσω ότι το κορμάρα δεν το λέω εγώ! Έτσι μου είπανε, έτσι λέω κι εγώ!!!!

Ένα απόγευμα, ήρθε και ο μπαμπάς και η μαμά της νονάς! Η νονά πουθενά! Πφφφ.. στην αρχή σκέφτηκα ότι δεν με αγαπάει πιά, αλλά μου είπαν ότι δουλεύει! Δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάει την δουλειά απο τις διακοπές! Αλλά και πάλι μου είπαν ότι έχει ήδη πάει διακοπές, και πάλι εκνευρίστικα, γιατί εμένα δεν με πήρε μαζί της! Σκέφτηκα όμως να μην της κρατήσω μούτρα, γιατί την λυπήθηκα!

Και απο χθές είμαστε στο χωριό της νονάς! Και φυσικά η νονά πάλι πουθενά! Πάλι ρώτησα που είναι, πάλι μου είπαν ότι δουλεύει, αλλά αυτή την φορά τους πίστεψα! Κι έτσι τους είπα, να της πούνε ότι μου λείπει πολύ! Και η χαζούλα στεναχωρήθηκε! Της το είπε αμέσως η μαμά της και απο ότι κατάλαβα, άρχισε να κλαίει, γιατί λέει κι εγώ της λείπω! Άστα αυτά κυρά νονά.. αν σου έλειπα θα ήσουν εδώ να με έβλεπες!!

Ωραία είναι και στο χωριό! Έχουνε έναν μεγάλο κήπο και όλη την ώρα τρέχω γύρω γύρω και κανείς δεν μου λέει τίποτα! Κάνω και τις βόλτες μου στην πλατεία, πίνω την πορτοκολάδα και όλος ο κόσμος με χαζεύει, γιατί είμαι ένα κουκλό ζωγραφιστό!!!

Το πιο ωραίο απο όλα, είναι ότι η νονά (ο μπαμπάς της δηλαδή) έχει βάρκα και μου είπανε ότι θα με πάνε βόλτα! Το πόσο χάρηκα δεν λέγεται! Ανυπομονώ λοιπόν να πάμε! Η μαμά είπε ότι μου αρέσουν τα εξτρίμ σπόρ και γελάσανε όλοι! Εγώ πάλι ούτε που το κατάλαβα τί είναι αυτό το εξτρίμ σπόρ, ούτε και γιατί γελάσανε! Θα το ερευνήσω και θα σας πώ, εκτός κι αν ξέρει κανείς απο εσάς να μου πεί!

Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι βλέπω την μαμά και τον μπαμπά στεναχωρημένους! Δεν έφτιαξε λένε το στόμα μου και είναι σκασμένοι! Εγώ απο την άλλη δεν καταλαβαίνω! Πιο πολύ μου αρέσει που ξαναέγινα όπως με είχα γνωρίσει! Δεν καταλαβαίνω για ποιόν λόγο λοιπόν, πρέπει εκείνοι να στεναχωριούνται! Αλλά, όπως είπα και πρίν, εσείς οι μεγάλοι σκεφτόσαστε περιέργα!

Αυτά τα λίγα νέα μου!
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πιώ το γάλα μου και να πάω να χτυπήσω μαναράκια στην παραλία!!


Με καλοκαιρινή διάθεση,

Αθηνά!

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Η αδερφή μου κι εγώ!

Την αδερφή μου την λένε Χρυσάνθη, όπως έχουμε ξαναπεί!
Εγώ όμως την λεώ Καδ! Μην με ρωτήσετε γιατί, δεν πρόκειται να σας πώ! Αυτά είναι προσωπικά μας και ντροπή σε όποιον αδιάκριτο θελήσει να μπεί ανάμεσα μας!

Την Καδ μου την αγαπάω πάρα πολύ!
Έχει μακριά, ξανθά μαλλιά και φωτεινά γαλάζια μάτια!
Βέβαια είναι λίγο πιο ψηλή απο εμένα και με νευριάζει λίγο αυτό, αλλά έχω βρεί την λύση! Κάθε βράδυ, όταν όλοι κοιμούνται, πάω και κρεμιέμαι απο το φώς στο ταβάνι για να μακρύνω! Μην τους το πείτε ε? Η μαμά, ακόμα αναρωτιέται, πώς βρίσκει την καρέκλα της κουζίνας στο σαλόνι κάθε πρωί! Ε δεν μπορεί, θα μακρύνω!!

Με την αδερφή μου που λέτε αγαπιόμαστε πάρα πολύ! Βέβαια κάποιες φορές το ξεχνάμε και πλακωνόμαστε, αλλά ευτυχώς ο μπαμπάς και η μαμά (θα σας πώ άλλη ώρα γι'αυτους!) φροντίζουν να μας το θυμίζουν!
Κοιμόμαστε και στο ίδιο δωμάτιο! Αμέ!! Κι αυτό κάποιες φορές με νευριάζει λίγο, αλλά δεν μπορώ να κάνω και διαφορετικά! Κάθε πρωί, που έρχεται και με φιλάει μου περνάνε όλα τα νεύρα!

Πολλές φορές την ζηλεύω λίγο, αλλά μάλλον κι αυτή με ζηλεύει.. Νομίζει ότι είναι καλό που όλοι είναι συνέχεια απο πάνω μου! (κάτι το οποίο επίσης με νευριάζει!).. Εγώ θέλω να της πώ, ότι δεν είναι και τόσο ωραίο, γιατί συνέχεια με τρέχουνε σε γιατρούς που με τραβάνε απο εδώ, με τραβάνε απο εκεί, και μετά εγώ έχω νεύρα και κλαίω όλη την ώρα και γι'αυτό με προσέχουνε όλοι! Βρε κουτή Καδ μου, καλύτερα είναι που εσύ δεν εχεις κανέναν πάνω απο το κεφάλι σου!

Απο τον χειμώνα, δεν θα περνάμε πλέον τόσες ώρες μαζί, γιατί κι εγώ θα πάω παιδικό και η Καδ μου θα πηγαίνει σχολείο (νομίζω!) και το απόγευμα θα κάνουμε πολλές δραστηριότητες λέει η μαμά! (τί είναι αυτό ρε παιδιά??? δηλαδή τί θα κάνουμε με αυτήν την δραστηριότητα?). Ξέρω ότι θα μου λείπει, αλλά το βράδυ που θα συναντιόμαστε όλοι μαζί στο σπίτι θα είμαι χαρούμενη! Αν και θα με νευριάζει το ξέρω, αλλά κάτα βάθος την αγαπάω!

Σας αφήνω τώρα, γιατί θυμήθηκα όσα με νευριάζουνε και έχω νευριάσει!


Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, 

Αθηνά!

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Δεν θέλω μπαλόνι!

Ακόμα μια μέρα δύσκολη ξεκίνησε για την Αθηνούλα μου.
Έβγαζε συρίγγιο απο την τομή της, την είδε ο γιατρός της χθές και μας έβαλε σήμερα βιαστικά στο χειρουργείο!

Το άγχος μεγάλο! Από τί προκλήθηκε η μόλυνση? Μήπως το κορμάκι της δεν δέχτηκε το μόσχευμα? Μήπως έβαλε τα χεράκια της στο στόμα και μολύνθηκε? Μήπως χτύπησε και κανείς δεν την πήρε χαμπάρι? Τόσες απορίες και η ώρα να περνάει βασανιστικά αργά!

Όταν ήρθε ο γιατρός στο δωμάτιο για να τηνδεί, εκείνο το μικρούλι χάρηκε! Τον συμπαθεί τον γιατρό της. Κάτι που είναι άντρας, κάτι που έχει καταλάβει ότι την βοηθάει, του έσκασε ένα τεράστιο χαμόγελο!

Μόνο όταν είδε το κρεββατάκι-φορείο, ταράχτηκε! Γατζώθηκε απο τον λαιμό του μπαμπά της και μας έκανε νοήματα... Δεν θέλω μπαλόνι, δεν θέλω μπαλόνι, και τρέχανε δάκρυα στο προσωπάκι της! Αγκαλιά την πήγανε στο χειρουργείο και καταλάβανε ποιό είναι  το μπαλόνι. Εκείνο το στρογγυλό (όντως σαν μπαλόνι είναι) στην άκρη της μάσκας αναισθησίας! Όποιος μπορεί να μας βοηθήσει στο πώς το λένε, ας μην μας το πεί! Το μπαλόνι είναι λιγότερο τρομακτική λέξη! :p

Θυμήθηκε το μανάρι μου, όσα πέρασε την προηγούμενη φορά. 
Την ναρκώσανε, βγήκανε οι κουμπάροι μου έξω και δώς του αγκαλιές και φιλιά και απορίες και ελπίδες! Όλα μαζί ένα κουβάρι!
Μετά απο μισή ώρα, τους φωνάξανε μέσα! Έχει δέσει το μόσχευμα, έχει αιματωθεί, εκτός απο ένα πολύ πολύ μικρό σημείο, εκεί που είναι η βίδα που της το κρατάει! Το δέχτηκε ο οργανισμός της!

Το χαμόγελο όμως δεν κράτησε πολύ!
Κάθε μέρα μια κοπέλα, η οποία προσφέρθηκε εθελοντικά, θα πηγαίνει στο σπίτι να της το καθαρίζει... Και είναι επώδυνο πολύ! Δεν θα περιγράψω πώς γίνεται, όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν!

Ταλαιπωρία κι άλλη για την Αθηνούλα μου!

Τώρα έχει ξυπνήσει, είναι στον θάλαμο και περιμένουν να συνέλθει καλά για να πάνε σπίτι! Είναι όμως τρομοκρατημένο! 

Θα περάσει όμως κι αυτό! Θα περάσει γιατί είναι δυνατή!

Κι εγώ μια πολύ περήφανη νονά!

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Πάλι απο την αρχή...

Δυστυχώς το μικρούλι μου πρέπει να ξαναμπεί χειρουργείο.....
Απο χθές το βράδυ έβγαζε συρίγγιο απο το σημείο της τομής στο προσωπάκι της....
Την πήγε η κούμπαρα σήμερα στον ιατρό που την χειρούργησε, και μας είπε αύριο πρωί πρωί επειγόντως χειρουργείο...
Η καλή περίπτωση θα είναι να έχει απλά (όσο απλό κι αν είναι) μολυνθεί και να πρέπει να την καθαρίσουνε.
Η κακή περίπτωση είναι να απέρριψε τελικά ο οργανισμός της το μόσχευμα και να της το βγάλουνε και να ξαναγίνει το προσωπάκι της όπως ήταν.
Αχ ρε γαμώτο.... πάνω που λέγαμε ότι ησύχασε το παιδάκι, έχουμε πάλι τρέξιμο...
Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά.. πιστεύω ότι η μικρούλα μου είναι πολύ δυνατή και θα το ξεπέρασει κι αυτό.... Πιστεύω ότι είναι μόλυνση, ότι θα την καθαρίσουνε και ότι θα πάει γρήγορα στο σπιτάκι της.....
Σφίξε τα δοντάκια Αθηνούλα μου και θα δείς ότι θα τα καταφέρεις και θα βγείς δυνατή και θα μας χαρίζεις πάλι ξεδοντιάρικα χαμογελάκια!!!
Και να θυμάσαι ότι ακόμα και αν τελικά δεν δέχτηκε το κορμάκι σου το μόσχευμα, εμείς θα σε αγαπάμε πάντα και θα είσαι η πιο όμορφη στα μάτια μας! Εξάλλου, δεν υποκρινόμαστε!!! Έτσι κι αλλιώς είσαι ένα κουκλάκι!!!!!!
Υπομονή Αθηνούλα μου!

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Δώρο #1

Μην μασάτε, δεν είναι το πρώτο δώρο... 

Η νονά κρατούσε αρχείο με φωτογραφίες από όλα τα δώρα που μου έχει πάρει, αλλά επειδή είναι ξανθιά και το πολύ οξυζενέ είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι καίει τον εγκέφαλο, τις έχασε όλες, μετά απο μια βλακεία που έκανε στον υπολογιστή! Οπότε,αρχίζουμε πάλι απο την αρχή!
Τουλάχιστον βρήκε στον υπολογιστή της δουλειάς, μια φωτογραφία με το δωράκι  μου απο τα περσινά μου γενέθλια! Και μην βιαστείτε να την πείτε τσιγκούνα.. Μου είχε πάρει κι άλλα, αλλά φυσικά τα έχασε κι αυτά! Θυμήστε μου την επόμενη φορά να παρεξηγηθώ που στην δουλειά της, δεν έχει καμία φωτογραφία μου!

Σας παρουσιάζω λοιπόν με καμάρι το παπουτσάκι μου! Puma παρακαλώ, γιατί είναι και κάπως ψωνάρα η νονά, αλλά δεν με χαλάει καθόλου!

 Το αν μου αρέσε δεν της το είχα πεί αμέσως αλλά μάλλον το κατάλαβε απο την γκριμάτσα που έκανα και απο τα χιλιόμετρα που διένυσα μέσα στο σπίτι τρέχοντας απο την χαρά μου.. Περιττό να πώ ότι πάλι με γέμισε φιλιά και άρα και σάλια! Αμάν πια!
Την συγχώρεσα όμως, γιατί μου αρέσει πολύ το  πατούμενο! Της έδωσα κι εγώ ένα φιλί (στεγνό εννοείται! Δεν κάνω ότι δεν μου αρέσει να μου κάνουνε! Και ας μην ξεχνάμε ότι είμαι και Κυρία!), και χέστηκε απο την χαρά της! Αλήθεια σας λέω καλέ! Όλο το σπίτι βρώμισε! Αμα, δεν με πιστεύετε να ρωτήσετε και την αδερφή μου!

Και για την ιστορία... είναι το δωράκι για την γιορτή το έτος 2008! (Περσινά, ξυνά σταφύλια, σαν να λέμε!)


Δεν έχω νέα να σας πώ, γι'αυτό παρουσιάζω τα δώρα μου.. Τρώω ακόμα φαγητά λιωμένα, και εξακολουθούν ολοι να αγνοούν τα κλάμματα μου, όταν ζητάω κανονικό φαγητό και δεν μου δίνουν!
Ακόμα και η νονά μου, όταν της ζήτησα σουβλάκι και μπριζόλα όχι μου είπε!! Γκρρρρ....

Με εκτίμηση,

Αθηνά!

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Θα κάνω Επανάσταση #1

Πεινάωωωωω............
Ένα θα σας πώ...
Μου έχουν σπάσει τα νεύρα!
μου δίνουν όλα μα όλα τα φαγητά αλεσμένα!
Δεν πρέπει  λέει να μασάω... πφ! Μα ποιός γιατρός το είπε αυτό! Και είναι ικανοποιημένος τώρα??
Γι'αυτό κι εγώ όλη την ώρα γκρινιάζω, νευριάζω την μαμά και τον μπαμπά και δεν τρώω τίποτα!
Και στρέφομαι στην δική σας αγάπη, μήπως μου στείλετε κανά ταπεράκι το βράδυ σπίτι με καμιά μπριζόλα!!

Πεινάωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!

Η νηστική,

Αθηνά

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Εγώ!!!

Επειδή το ξέρω ότι όλοι, μα όλοι, έχετε φάει τα νύχια σας απο την αγωνία σας, σας αυτοπαρουσιάζομαι!
Ε καλά... μην περιμένετε να καταλάβατε και πιο πολλά!
Τις πιο προσωπικές φωτογραφίες τις κρατάω καλά φυλαγμένες!

(Αφού δεν έσκασα το κακόμοιρο, είναι μεγάλη ιστορία και δεν θα την συζητήσω τώρα γιατί πάλι θα νευριάσω!!!)

(Από την βάφτιση μου! Έριξα πολύ κλάμα, αλλά ο αγώνας δικαιώθηκε! Κανείς δεν μου φώναζε που φορούσα αλλουνού γυαλιά!! χιχι!)

(Εδώ πλέον τα έχω παίξει κυριολεκτικά και την αράζω στην αγκαλιά του μπαμπά!)

Επίσης, να σας πώ, ότι η νονά αξιώθηκε και μου έφτιξε δικό μου ονοματάκι, και έτσι θα γίνω ακόμα πιο διάσημη και δεν θα χρωστάω και χάρη στην νονά, που μου δάνειζε το όνομα της!!!


Πολλά φιλιά (στεγνά έτσι;;;),

Αθηνά!

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Ωχ, το μάτι μου!

Ήθελα να ήξερα ποιός με μάτιασε.... Εκεί που λέγαμε ότι όλα πάνε καλά, τσουπ! σκάει το πρόβλημα!
Εγώ βέβαια έδειχνα σημάδια, αλλά στην αρχή κανείς δεν μου έδινε σημασία! Και τώρα βέβαια εγώ τραβάω τα ζόρια!

Με ενοχλεί το δεξί μου μάτι εδώ και μέρες.. 
Βασικά απο την ημέρα του χειρουργείου.. Και επειδή γενικότερα έχω μια ευαισθησία στο δεξί μου υπέροχο ματάκι, και επειδή απο την δεξιά μου μεριά με πετσοκόψανε οι αλήτες, όλοι θεωρήσανε ότι είναι απλά παραξενιά δικιά μου.. Μόνο όταν άρχισε να πρήζεται ανησυχήσανε κάπως... Και να, οι νοσοκομές απο πάνω μου, να μου ρίχνουνε μια βλακειά νερό στα μάτια (ήπια μια μέρα στα κρυφά ένα μπουκαλάκι, και μόνο γεύση νερού δεν είχε!) και δως του να πηγαίνει το δάκρυ κορόμηλο! Μονόπαντα έκλεγα.. όχι τίποτα άλλο, πώς να ρίξω και το γκομενάκι απο το δίπλα κρεβάτι με το μάτι κλαμμένο???

Και όταν με τα πολλά είδανε ότι άκρη μαζί μου δεν βγάζανε αποφασίσανε να ρωτήσουν τον γιατρό!! Μα γιατί βιαστήκατε καλέ? Μπορούσατε να με αφήσετε κανά μήνα ακόμα, γιατί τέτοια βιασύνη;;;;;;
Και ο (κούκλος να προσθέσω) γιατρός μου, είπε ότι κόλλησα μόλυνση απο το χειρουργείο. Και τί είναι αυτή η μόλυνση και πώς την κόλλησα;; Αφου η μαμά δεν με αφήνει να πλησιάζω κόλλα, γιατί μια φορά γέμισα τα χέρια μου και δεν μπορούσα να ανοίξω τα δάχτυλα μου!
Και άντε και την κόλλησα, γιατί δεν μου την βγάζουνε?
Τί το ήθελα να το σκεφτώ;;; Κάτι πήρε το αυτί μου (που λέει ο λόγος!) ότι μπορεί πάλι να με πάνε στο νοσοκομείο!

Ε όχι! Δεν θα ανεχτώ άλλο αυτή την κατάσταση!

Κάντε κάτι βρε παιδιά... Δεν θέλω να ξαναπάω εκεί μέσα! Μήπως θέλει κάποιος να με απαγάγει;; Θα είμαι ήσυχο παιδί! Ναι καλέ, αλήθεια λέω!

(Σε αυτό το σημείο οφείλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον φίλο philos της νονάς, ο οποίος με φιλοξενεί σε ένα σπίτι γεμάτο μαμάδες και μπαμπάδες!)

Με κλαμμένο μάτι,

Αθηνά

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Ένα μεγάλο μάθημα, απο έναν μικρό άνθρωπο!

Σήμερα θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου είχε περιγράψει πρόσφατα η κουμπάρα μου και με είχε συγκινήσει απίστευτα! Τα μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους και τους αξίζουν πολλά συγχαριτήρια! Και είναι κάτι που σίγουρα το σκατούλι, πρέπει να γνωρίζει!

Η Αθηνούλα, λοιπόν, προτού κάνει το χειρουργείο, το στοματάκι της ήταν στραβό. Το σαγονάκι της "έφευγε" απο την πλευρά που έλειπε το κοκκαλάκι! Αυτό φαινόταν αρκετά (άσχετα που εμείς την είχαμε συνηθίσει και δεν το βλέπαμε!) και ήταν πρόβλημα γιατί αρκετοί την κοιτάζανε στον δρόμο!

Ένα απόγευμα λοιπόν, είχανε πάει τα κορίτσια στην παιδική χαρά και εκεί βρήκανε κάτι φίλους απο τον παιδικό της Χρυσάνθης! Εκεί λοιπόν, που παίζανε μια χαρά, ένα απο τα αγοράκια (και πολύ καλός φίλος της Χρυσάνθης) άρχισε να κοροϊδεύει το σκατούλι μας και να γελάει με τα υπόλοιπα παιδάκια! Εντωμεταξύ, επειδή η Αθηνούλα δεν άκουει, άρα δεν μπορούσε να καταλάβει τί λένε, παρά μόνο έβλεπε που γελούσανε, γέλαγε κι αυτή!

Αυτή όμως που έδωσε την λύση ήταν η Χρυσάνθη (η κουμπάρα επιτηδες περίμενε προτού επέμβει, να δεί πώς θα αντιδράσουνε οι κόρες της!). Πήγε κοντά τους και άρχισε να φωνάζει στον φίλο της, να σταματήσουν να κοροιδεύουν την Αθηνά, γιατί τους το έχει πεί ότι είναι η αδερφή της! 

Εκείνη την ώρα μπήκε στην μέση και η κουμπάρα μου, τις επόμενες μέρες μίλησε και με την μαμά του παιδιού, το οποίο ζήτησε τελικά συγνώμη απο την Χρυσάνθη! Η  Χρυσάνθη όμως του είπε ότι δεν το συγχωρεί, γιατί είναι φίλος της και δεν έπρεπε να κοροιδεύει την αδερφή της! 

Όταν λοιπόν το είπε στην μάμα της εκείνη της είπε ότι αφού κατάλαβε ο φίλος της το λάθος του και της ζήτησε και συγνώμη πρέπει να τον συγχωρέσει! Η απάντηση;

"Μαμά, εγώ τον έχω ήδη συγχωρέσει, αλλά φίλος μου δεν θα ξαναγίνει ποτέ!"

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Ας συστηθούμε!

Με λένε Αθηνά.... Η νονά μου όμως επιμένει να με λέει σκατούλι και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τον λόγο... Όταν μου μιλάει έτσι, της χαμογελάω, αλλά κατά βάθος θέλω να την πνίξω... Μετά απο λίγο όμως την συγχωρώ γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος! 

Τί να πρωτοπώ για μένα?? Είμαι τόσο όμορφη, έξυπνη, τσαχπίνα, ζουζουνιάρα.. Πώς να χωρέσει μια τέτοια προσωπικότητα σε μερικές γραμμές? Ας είναι.. θα κάνω μια προσπάθεια!

Γεννήθηκα με το σύνδρομο Goldenhar.. μην με ρωτήσετε τί σημαίνει... Ξέρω όμως ότι εξαιτείας αυτής της βλακείας δεν ακούω... χμφ... σιγά το πράγμα... εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό.. Μια χαρά μπορώ και συνεννοούμαι... Αν ο άλλος δεν με καταλαβαίνει, είναι δικό του πρόβλημα! Αλλά επειδή, όπως ανέφερα, είμαι ανώτερος άνθρωπος, αν σου πώ κάτι (με νοήματα εννοω, μην μασάς!) και δεν το καταλάβεις θα προσπαθήσω να στο κάνω "λιανά" που λένε στα χωριά! Θα σκαρφιστώ πιο απλά νοήματα και θα κάνω περίεργες γκριμάτσες για να καταλάβεις! Αν και πάλι δεν καταλάβεις, ε τότε παραδίδω τα όπλα.. Δεν θα φάω τα χρόνια μου για να σου πώ κάτι.. Θα το πώ στην μαμά που θα με καταλάβει!

Α! Έχω και μια αδερφή! Φτού, φτού, ένα κουκλί ζωγραφιστό είναι! Χρυσάνθη την λένε και έχει χρυσά μαλλιά! Με την Χρυσάνθη συννενοούμαστε μια χαρά! Μιλάμε, παίζουμε και αγαπιόμαστε πάρα πολύ! Μόνο όταν πλακωνόμαστε το ξεχνάμε, αλλά ευτυχώς η μαμά και ο μπαμπάς μας το θυμίζουνε και σταματάμε! (ε, καλά..όχι πάντα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!)

Στίβω το κεφάλι μου, να δώ τί άλλο μπορώ να πώ για μένα, αλλά είναι τόσα πολλά και δεν ξέρω πώς να τα χωρέσω όλα σε μια ανάρτηση! Θα αφήσω την νονά να κάνει αυτή την δουλειά! (Μωρε, δεν θα μεγαλώσω??? θα της βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα, που δεν με ρώτησε και άνοιξε blog με την ζωή μου!) Πού και πού θα σας μιλάω κι εγώ, αν και βασικά έχω άλλα πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθώ! Η νονά που λέει ότι δουλεύει, αλλά κοροιδεύει τον κόσμο (ξέρω τί σας λέω), έχει αρκετό χρόνο ελεύθερο!

Χάρηκα που σας γνώρισα! (έτσι λέει η μαμά στην Χρυσάνθη να λέει, το λέω κι εγώ!)

Μετά τιμής,

Αθηνά!


Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Για αρχή.....

Εδώ και ώρα προσπαθώ να βρώ πώς θα ξεκινήσω την πρώτη ανάρτηση αυτού εδώ του βλογακίου...
Η ιδέα είναι απλή (και σίγουρα καθόλου πρωτότυπη!!).
Με όσους πίνουμε το καφεδάκι μας και λέμε τα νέα μας στην Διαμαντένια Προβλήτα έχετε μάθει για την Αθηνούλα μου...
Μετά απο ένα μαραθώνιο συζήτησης, στην αυλή του νοσοκομείου με την κουμπάρα (ενώ το σκατούλι πάνω έλιωνε στον ύπνο), σκέφτηκα ότι θα ήταν όμορφο να φτιάξω κάτι για την μικρή μου σαν ημερολόγειο..
Δεν ξέρω πώς θα πάει το όλο εγχείρημα.... Ξέρω όμως ότι θέλω πολύ να έχω κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο να της χαρίσω....
Εδώ λοιπόν, θα γράφω αποκλειστικά για την Αθηνούλα μου.. για το μικρό μου κοριτσάκι που τόσο πολύ λατρεύω!!!
Σίγουρα θα έχω πολλά να πώ... κάθε μερα μας χαρίζει πολλές όμορφες στιγμές!!!
Και θέλω κάπου να τις αποτυπώσω, να θυμόμαστε εμείς και να μάθει εκείνη σε μερικά χρόνια...
Δεν υπόσχομαι ότι θα έχει μόνο ευχάριστα, αλλά όλα είναι μέσα στην ζωή! Και το κοριτσάκι μου, έχει αποδείξει ότι είναι δυνατό!
Αυτά για αρχή!
Τα υπόλοιπα ακολουθούν!